Rock and roll, jedno z największych szaleństw świata tanecznego powrócił na parkiet i
- podobnie jak kiedyś walc, polka, tango, chwycił za gardło ludność wszystkich krajów.

Powrót rock and rolla nastąpił w okresie gorączkowego poszukiwania przez przemysł muzyczny
i showbusiness nowej muzyki, która mogła by poruszyć masy tańczących i wywołać nową
taneczną histerię nastolatków. Ponieważ nic nowego, godnego uwagi nie pojawiło się od lat,
a nowe sztucznie lansowane style muzyki rozrywkowej nie czyniły żadnego wrażenia na tańczących,
nie inspirowały do szukania nowych ruchów, sięgnięto, jak to już bywało, do tych starych, ale nadal
fascynujących rytmów.

Muzyka Rock and Roll'a jest bardzo rytmiczna i wykonywana głównie w trzech tempach: slow, medium, fast.
Jest to nawrót do muzyki jazzowej z lat dwudziestych, z pewną dozą liryki, powtarzanym słownym motywem
lub opowiadaniem bajki, jak w bluesie. To, co obecnie demonstruje młodzież, a co koncentruje się
wokół takich nazwisk, jak Bill Haley, Elvis Presley itp. niczym nie różni się od owych demonstracji,
jakie były związane z nazwiskami Rudy'ego Vallee w 1925 r, Franka Sinatry w 1945 r, Johna Raya w 1954 r.
Muzyka ta, chociaż starego pochodzenia, posiada jednak nowoczesny posmak (flavour), i zawiera
wielki ładunek emocjonalny. Młodzież zawsze dążyła do tego, by móc się rozładować.
Muzyka ta posiada przede wszystkim rozmach i umożliwia rozruszenie się. Jednym z powodów takiego
wyładowania się jest chęć zaszokowania starszych.

Największy autorytet w dziedzinie tańca towarzyskiego - Alex Moore, pisze:
"Rock and roll - to nowe szaleństwo taneczne. Nawet ci, którzy zaledwie rozróżniają walca angielskiego
od rumby, chcą tanczyć. Rock and roll jest w rzeczywistości niczym więcej niż tańcem jive.
Ale jest to jive grany dość szybko i z ciężkimi uderzeniami (with a heavy beat), a to juz sprawia,
że typowe dla jive'a otwarte chasse jest rzadko używanie.

Prawdziwy rock and roll wymaga młodości, niezwykłej zręczności, zdrowego serca i płuc, umiejętności
prowadzenia tancerki nawet jedną ręką, doskonałej kondycji fizycznej oraz talentu rytmicznego.
Rock and roll to nie walc, który upaja romantyzmem melodii i ciepłem ciała tancerki: to żywioł
rytmiczny, który oszałamia i pobudza do szukania nowych, niezwykłych ruchów.
Tu nikt się nie tuli, nie ogląda kształtów ani urody: szuka się partnera do tańca, a nie do podniety zmysłowej.
To coś w rodzaju sportowo-taneczno-muzycznej zabawy.
Rock and roll jest tańcem ekscentrycznym.