Młody, klasyczny taniec jazzowy wywodzący się ze Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej.

Powstał w okresie tzw. rewolucji tanecznej po 1910 roku w wyniku stylizacji swingowych i jazzowych,
bogatych w wiele pomysłów ruchowych. Prekursorami nowoczesnego tańca były: two step i one step.
Jako forma taneczna swing pojawił się w Europie w roku 1937.

Później jako jitlerburg został zaprezentowany w boogie-woogie.
W Anglii został udoskonalony. Nową wersję jitterbuga, z której usunięto figury akrobatyczne
i przystosowano do potrzeb tańca salonowego, pozostawiając nienaruszony rytm taneczny, opracowała
grupa angielskich nauczycieli (M. Bradley, M. Pierre, V. Silvester i A. Moore).
Wersję tę opublikował w 1994 roku V. Silvester (wieczysty 1986). Od połowy lat siedemdziesiątych jest tańcem
turniejowym. Jive wykonywany jest jako ostatni taniec stylu latynoamerykańskiego, aby tańczący mogli pokazać,
iż przetańczywszy cztery tańce, nie są jeszcze zmęczeni i potrafią z impetem zatańczyć kolejny.
Podobnie jak w quickstepie, który kończy styl standarowy, wymaga dobrej sprawności i kondycji.

W tańcu tym dostrzec można wpływy afrykańskie. Jive ukazuje, jaką wspaniałą radością jest życie.
Podobny do rock and rolla, choć bez figur akrobatycznych.

W obecnej wersji jest klasycznym tańcem jazzowym, wpływającym na powstanie nowych "szaleństw tanecznych".
Wszystkie one są przelotnymi zjawiskami, jive jednak trwa i nadal się rozwija.