Jest prostym rytmicznie tańcem towarzyskim. Jednakże wymaga od partnerów ogromnej sprawności motorycznej.

Walc angielski, jak nazwa wskazuje, pochodzi z Anglii.
Wszystkie ruchy, kroki i obroty wykonywane przez tancerzy wskazują na to, że pierwowzorem tego tańca był
Walc Wiedeński.
Podczas konferencji angielskich nauczycieli tańca w 1921 roku ustalono zasady techniki walca (Wieczysty 1980).
Podczas wykonywania kroków progresywnych kolana muszą być prowadzone wąsko, a stopy
równolegle. Określono zasady tańczenia walca do muzyki w wolnym tępie - krok,krok, połączyć stopy
oraz stwierdzono, że ten ruch nóg stosuje się do przodu, do tyłu i w obrotach.
Określając zasady nowej techniki tanecznej, ustalono cztery jej główne prawidła:

- odwrotnego ruchu ciała
- nachyleń
- unoszenia i opadania
- pracy nóg

Walc Angielski jest tańcem ruchowo - przestrzennym, tańczonym po liniach ukośnych.
Tańczy się go parami, w ścisłym objęciu, które umożliwia tancerzowi prowadzenie tancerki ciałem
(Wieczysty 1986). Swym charakterem symbolizuje parę młodych zakochanych ludzi z ufnością myślących
o wspólnej przyszłości. Para w tańcu sprawia wrażenie ruchu łodzi poruszającej się po regularnie
wznoszących się i opadających falach.