Romantyczny jak walc angielski, jest dwa razy szybciej tańczony.

Kroki wykonuje się równym wirującym ruchem. W walcu wiedeńskim nie wykonuje się wielu figur.
Od tancerzy wymaga się dużej elastyczności ruchów utrzymanych w jednakowym, dość szybkim tempie.

Po raz pierwszy walca wiedeńskiego tańczono w 1815 roku, podczas odbywania się Kongresu Wiedeńskiego.
Od tego momentu Wiedeń stał się stolicą tego tańca. Wzrost popularności i upowszechnienie walca wiedeńskiego
zawdzięczamy twórczości Johanna Strausa.
Powszechnie uważa się, że poprzez jego udaną muzykę zapoczątkowano rozwój tańca towarzyskiego w Europie.

Na początku XIX wieku w Europie ukształtowały się dwa typy walca - Francuski i Niemiecki.
Formy taneczne walca wiedeńskiego kształtowały się w długim okresie. Ulegały przeobrażeniom z powodu
stosowania różnych temp muzycznych. Podział rytmiczny nie zawsze był równy.

Obecnie na turniejach tańczy się go w równym podziale czasowym na "trzy pas" obrotami w prawo i w lewo,
wirując dookoła sali oraz na "dwa pas", tzw. Linksflekerl i Rechtsflekerl.
Rytm kroków walca jest miarowy. W walcu na "trzy pas" wykonuje się trzy kroki, przy czym krok trzeci jest
krokiem dosuwanym, zakończonym złączeniem obu stóp razem. Para tańczy taniec w ścisłym objęciu.