Specyfika Tanga Argentyńskiego każe nam zagłebić się nieco w historię tego stylu, genezę jego powstania.

Słowo tango nie ma jednoznacznie sprecyzowanego pochodzenia choć nieprawdopodobne wydaje się
być powiązanie tanga z kulturą niewolników afrykańskich siedemnastego wieku.
Tak nazywano ciasne pomieszczenia, w których przetrzymywano Afrykańczyków z Kongo, Sudanu,
Gwinei, tuż przed załadowaniem ich na statek płynący do Ameryki.

W kolejnych stuleciach ( XVII i XIX w.) pojęcie tango oznaczało w Argentynie miejsca a następnie
rodzaj tańca tam wykonywanego przez niewolników. Najpierw, więc był taniec, dopiero potem muzyka.

Pierwszy utwór powstał w 1874r. "El Quueco", to tango militarne, zaśpiewane przez armię wkraczającą
podczas wojny domowej do miasta Cordoba. Armię żołnierzy samotnych, poszukujących miłości.
W efekcie mianem queco określono dom publiczny, w którym przy prostym akompaniamencie tańczono tango.
Zdecydowanie seksualny charakter tańca wytworzył atmosferę tajemniczości, czegoś zakazanego, szulerstwa,
prohibicji. Imigracja mężczyzn z Hiszpanii, Włoch, Europy Centralnej, Rosji i innych zakątków
Starego Kontynentu stworzyła w Buenos Aires w latach 1872 - 1930 światowe centrum czarnego rynku i prostytucji.

Młodzi mężczyźni zagubieni w obcym kraju, który ma się stać ich nowym domem, szli za potrzebą
towarzystwa, namiętności, kontaktu z płcią przeciwną.
"Tango" przeszło więc drogę od niewolnictwa czarnych mężczyzn do niewolnictwa białych kobiet.
Tak narodziło się "tango porteAo", jedyny obok yerba mate element łączący przybyszy z różnych stron świata,
którzy któregoś dnia przypłynęli do wielkiego portu Buenos Aires. Wszystkich tangueros było tak wielu, że sztukę,
którą uprawiali, zaczęto uważać za folklor argentyński i wkrótce przeniesiono ją w formie bardziej wykwintnej
(la cultura alta) do salonów, później także europejskich.

Po dziś dzień w wielu dzielnicach Buenos Aires można zobaczyć pary tańczące na ulicach lub w klubach,
na wieczorkach zwanych milongami (nazwa pochodzi od jednego z typów tanga).
Tancerze są zamknięci w swojej intymności, skoncentrowani wyłącznie na sobie i na muzyce.
Ich tułowia sprawiają wrażenie nieekspresywnych, partnerki delikatnie napierają na partnerów.
Wszystko natomiast dzieje się od pasa w dół, co podkreśla seksualnośc tańca. Kobieta wyczuwa impulsy,
kończy kroki rozpoczęte przez mężczyzne, ich stopy błądzą po parkiecie, szukają się z coraz większą pasją,
tworząc różnorodność figur i póz.